Ta lekcja jest przeznaczona dla osób, które dopiero zaczynają naukę włoskiego. Zacznijmy od podstaw: żeby zapytać kogoś „skąd jesteś?” mamy dwa sposoby:
- di dove sei?
- da dove vieni?
W zależności od tego, co chcemy powiedzieć użyjemy innej struktury, z czasownikiem essere (być) lub venire (pochodzić).
Pierwsza z nich wygląda następująco:
essere di + nazwa miasta
Użyjemy jej, gdy chcemy powiedzieć, że pochodzimy z jakiegoś miasta, np.
Sono di Cracovia. – Jestem z Krakowa.
Luciana è di Torino. – Luciana jest z Turynu.
Pamiętaj, że miasta nie lubią się z rodzajnikami, dlatego wykorzystamy przyimek prosty di.
Przypomnij sobie odmianę czasownika essere (być) w czasie teraźniejszym:
io sono
tu sei
lui/lei è
noi siamo
voi siete
loro sono
A co, jeśli chcę powiedzieć, że jestem z Polski? Przychodzi Ci pewnie do głowy analogiczne „sono di Polonia„?
Uwaga: tak nie mówimy!
Z tej sytuacji mamy dwa wyjścia:
essere + narodowość (+ ewentualnie miasto poprzedzone przyimkiem DI)
np. Sono polacco, di Danzica. – Jestem Polakiem, z Gdańska.
lub
venire da + rodzajnik określony + nazwa państwa (+ ewentualnie miasto poprzedzone przyimkiem DA)
np.
Vengo dalla Polonia. – Pochodzę z Polski.
Venite dall’Italia? – Pochodzicie z Włoch?
Z czasownika venire możemy też oczywiście skorzystać w sytuacji miasta:
– Signora, da dove viene?
– Vengo da Milano.
Jednak uwaga: jeśli kontekst nie będzie wyraźnie wskazywał na pochodzenie, może to zostać przetłumaczone również jako „przyjeżdżam z Mediolanu”.
Uwaga na nieregulrną odmianę venire (pochodzić, przyjeżdżać) w czasie teraźniejszym:
io vengo
tu vieni
lui/lei viene
noi veniamo
voi venite
loro vengono
Dziękuję za wyjaśnienie różnicy między essere i venire. Pozdrawiam.
Super, b.pomocne łatwe do ogarnięcia wytłumaczenia !